اثر مداخلۀ فراهم‌سازی حرکتی محیط بر رشد اجتماعی نوپایان

       رشد کودک بر مبنای ترکیبی از عوامل محیطی، ارگانیسمی، فیزیولوژیکی و ژنتیکی شکل می‌گیرد. تحقیقات اخیر در زمینۀ رشد کودک و نوزاد به طرز قانع‌کننده‌ای نشان می‎دهند که بهترین سطح رشد با یک محیط برانگیزاننده و حمایت زمینه‎ای قوی است که رخ می‎دهد. هدف کلی این تحقیق ارزیابی اثر مداخلۀ فراهم‌سازی محیط بر رشد اجتماعی نوپایان 42-24 ماهه است. نمونه‌های این تحقیق شامل 46 نوپای سالم 42-24 ماهۀ شهرستان قوچان هستند که به روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای از بین جامعه به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. نمونه‌ها در سه گروه تجربی (16 نفر)، مهدکودک (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 36 جلسه (3 ماه) در محیط فراهم‌سازی‌شده قرار گرفت. در این تحقیق برای بررسی محیط خانۀ نوپایان و محیط فراهم‌سازی‌شده برای گروه تجربی از مقیاس خودسنجی فراهم‌سازی در محیط خانه برای رشد حرکتی و برای رشد اجتماعی از مقیاس واینلند استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک‌متغیر تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج نشان داد که بین رشد اجتماعی گروه‌ها تفاوت معنا‌داری وجود نداشت (963/0P=). یافته‌های حاصل نشان داد که فراهم‌سازی محیط بر رشد اجتماعی نوپایان گروه تجربی اثر نداشت. بنابراین نتیجۀ مطالعۀ حاضر فراهم‌سازی محیط را بر رشد اجتماعی نوپایان 42-24 ماهه مؤثر نمی‌داند.